Ja, een eigen paard! Wat een heerlijk gevoel om met losse handen op de blote rug van je paard over het strand te galopperen. Absolute vrijheid en vol genieten! Dat is de droom die je hebt op het moment dat je een eigen paard kan kopen. Maar wat je nog niet had voorzien was de rollercoaster aan gevoelens waar je doorheen gaat wanneer er iets met je paard is.
Wat een verantwoordelijkheid een eigen paard. En je wilt het natuurlijk helemaal perfect doen voor je paard. Hij mag absoluut niets te kort komen, want hij is je alles en zijn geluk is jouw verantwoordelijkheid. Dus je hebt je volledig ingelezen en alles gevraagd aan mensen die al een eigen paard hebben. En je doet het zo goed als voor jou mogelijk is. Helaas gaat het ook wel eens mis.
Zo ook bij mij. Een van de belangrijkste punten vind ik overgewicht. Dit heb ik altijd al belangrijk gevonden. Toen ik nog dierenartsassistente was, was dit altijd een van de dingen die ik zeer belangrijk vond. Mijn katten waren dan ook altijd netjes op gewicht. Er is zelfs een tijd geweest dat er wel iets bij mocht. Ik had en heb ze liever te dun, dan te dik.
Toen begon ik aan paarden, koudbloeden welteverstaan werd ik van tevoren al gewaarschuwd. Pas op met gras, dat gaat verkeerd. En ik kreeg te horen dat gras helemaal niet zo gezond was. Nou, zeg dat zal toch allemaal wel mee vallen. Helaas, het viel niet mee. Ook mijn pony kreeg zwaar overgewicht zoals te lezen in het blog “tips voor het laten afvallen van je paard“. Ik ben er flink mee aan de slag gegaan om mijn paard weer op gewicht te krijgen.
En toen kreeg ik een jaarling, met een knokkig kontje en waarbij je de ribbetjes zo kon voelen. Nou die moet nog groeien dus die krijgt niet zo maar overgewicht. Hij werd gecastreerd toen hij bijna twee jaar was. En ik had alles goed controle, het voerbeleid was precies zoals ik het hebben wilde. Toen de dierenarts bij ons langs kwam, zei ze dat hij toch wel wat aan de forse kant was. Ik geloofde het eerst niet, totdat er een paardenvriendin op bezoek kwam en ik het toch met klamme handjes aan haar vroeg. Wat vind jij nu van zijn gewicht? “Ja, hij is toch wel te zwaar hoor, voor het mooie mag er echt nog wel wat van af.”
Getsiederrie daar was ik weer, wéér een paard met overgewicht. Door een diep dal ging ik, ik kon mezelf wel voor mijn kop slaan. Wéér heb ik een paard te dik laten worden en wéér kon ik het afval proces door. Het is nu niet zo erg als de eerste keer, maar toch was ik blind en heb ik het niet goed gezien. Ik baalde enorm van mezelf.
Ik heb mijn voerbeleid weer opnieuw bekeken en uiteindelijk met weer frisse moed door gegaan! En nu heb ik weer een licht jubel gevoel in mijn buik omdat we weer de goede kant op gaan. We zijn er nog niet, en het is ook allemaal zo erg niet. Maar ik had nooit van tevoren gedacht, wat voor rollercoaster aan gevoelens het hebben van een eigen paard kan zijn. En volgens mij hoort dit er ook gewoon bij. Het zal mettertijd denk én hoop ik wel minder heftig worden en de pieken en dalen zullen minder heftig worden. Maar dít hadden ze niet verteld voordat ik aan dit avontuur begon.
Met opgeluchte groet, Shanna